Kara katrandan “ak-pak ekmek” çıkaranların hikâyesidir bu… Dağların sarp yerlerinde kurumuş yaşlı çam ağaçlarının sonunu anlatır. Koca gövdeli, ağır dallı, çıralı ağaçların katran ocaklarında son bulan “ bir varmış, bir yokmuş” hallerinin özetidir…
12 Eylül 2020 Cumartesi
Kalıp bir deyimdir; “İnsan yaşadığı yere benzer.” Yanlış değildir bu. Yaşanılan coğrafya doğal olarak yapar bunu. Yediğimiz gıdalar, içtiğimiz su, soluduğunuz hava ve barındığınız mekanlar şeklimizi şemalimizi belirler. Sabahtan akşama kadar açık alanda güneş altında, ya da soğukta çalışan insan ile şehir de büroda sıcakta klima ile serinleyip, soğukta kalorifer ile ısınan insanın yüzü aynı olur mu? İşte o nedenledir ki; insan yaşadığı yere benzer… Yaşanan coğrafyanın şekillendirdiği bir yaşam hikayesidir bu…
5 Eylül 2020 Cumartesi
Yola çıkıp tepeler, dağlar aşar gidersiniz . Farkına varmazsınız çoğu zaman nereden geçip gittiğinizin, neler görüp neleri kaçırdığınızın . Çünkü ulaşmak için hedefe koyduğunuz yer vardır çoğu zaman aklınızda. Doğal olarak beyin oraya yoğunlaşır ve gözün gördüklerini kayda geçmez. Hedef belirlemeden çıkılan yolculuklar ise farklıdır. Beyin tarar, göz arar, farklıyı, ilgi çekiciyi bulur sizi uyarır… Öyle bir hikayedir bu!
29 Ağustos 2020 Cumartesi
Yaşadığım coğrafyanın yaşayanlarını yazımın merkezine koyarak örmeye çalışıyorum kozamı. Bazen hüzün kokutur, bazen heyecan katarım. Çokça ise kültür kodlarını işaret edip dikkat çekmeye çalışırım. Kimi zaman da çokça duygu yükleyip gönül tellerinin titremesini beklerim. İşte “Kırmızı Kayalı Dağın Gök Fistanlısı” da bu bakış açısının ürünüdür.
15 Ağustos 2020 Cumartesi
Hayatı roman, ya da roman gibi hayatı olan insanlar vardır ya hani? Bir de hiç bunlardan haberi olmayan kendi hikayesinin farkında olmadan yaşayıp giden insanlar… Ne, nerede, ne zaman, nasıl ve neden diye sorup sorgulamadan öylesine gelip geçen insanlar.
25 Temmuz 2020 Cumartesi
Ne güzel bir atasözüdür “Deveyi yardan uçuran bir demet ottur”… Bir tutam ot için deve yardan uçar da biz bir kare fotoğrafın derdine düşüp yüzlerce kilometre yol gitmez miyiz? Bulma-bulamama, zamanında yetişerek fotoğraflayıp-fotoğraflayamama kaygısına düşerek hem de…
18 Temmuz 2020 Cumartesi
Birinden “Değirmen çakıldağı gibi hiç susmadı” sözlerini duyarsanız anlayın ki işaret edilen kişi gerekli gereksiz çok uzun konuşmuştur. Oysa çakıldağın bile faydası vardır. Değirmen taşlarının boğazına (arasına ) düşecek tanelerin oranını ayarlar. Ama sesi bir işe yaramaz gibi algılanır. Oysa değirmencinin kulağı ona alışıktır ve en küçük değişiklikte bunu uyarı olarak algılar ve harekete geçer…
11 Temmuz 2020 Cumartesi
Bir çiçektir sunduğum…
Adını ben koymadım
Kökü bizde dalı dışarıda.
Anavatanı yurdumuz ama kaptırmışız .
Şimdilerde çiçekçilerden satın alırız onlar da yurt dışından…
Sizi O çiçeğin yurduna götüreceğim.
“Bir çiçektir Şakayık”
Kırsalın bir başka yorgunluğunu, bir başka rengini, zorlu ama mutlu sonunu “Harman zamanı”nı sizlerle paylaşacağım. Nasıl başlayıp, nasıl bittiğini artık yazılardan okuyup anlamaya çalışacak yeni bir nesil geliyor. Onlara da katkısı olacağı düşüncesiyle, dumanı üstünde fotoğraflarla konuyu ilginize sunuyorum…
27 Haziran 2020 Cumartesi
Yaşadığım coğrafyadan geleneksel bir üretim yöntemini paylaşacağım bu kez. “Darı”nın hikayesini okuyacaksınız. Ama abu sokaklarda ve sahillerde seyyar satıcıların, haşlanmış ya da közlenmişini sattığı (ama GDO lu olduğunu aldırmadığımız) bizimde alıp iştahla yediğimiz darı değil. Hem insana hem hayvanlara ekmek, aş olan darı…
20 Haziran 2020 Cumartesi
