Bu ilk gelişim değil...
İlk kez 2017 Mart’ında Avrupa Denizliler Derneği’nin yoğun çabasıyla gerçekleştirilen Özay Gönlüm Anma Etkinliği’ni takip etmek için Avrupalı hemşerilerimizin davetlisi olarak gelmiştim Almanya’ya.. Etkinlik Leverkusen’deydi ama yarım saat uzaklıktaki Köln’de kaldım.
Ardından 2019 sonbaharında kara yoluyla gittim Almanya’ya...
Köln’de kaldım.
Çok geçmeden bu kez Tahir Aygün ile birlikte yurt dışı fuarlarında Denizli’yi en az iki yabancı dilde tüm yönleriyle tanıtmak için çıkardığımız WHY DENİZLİ isimli dergiyi Heimtextil Fuarı’ında dağıtmak için Frankfurt’a gittim. Fuarda işimi bitirir bitirmez soluğu Köln’de aldım.
Araya pandemi girdi. Neredeyse 2 yıl aradan sonra yine Köln’deyim...
Ama bunca Almanya ziyaretim sırasında ne kadar Almanca öğrendin diye soracak olursanız, size net bir şekilde ‘sıfır’ yanıtını verebilirim.
Keza havaalanına indiğiniz noktadan konaklama yapacağınız noktaya kadar her yerde muhakkak bir Türk çalışanla karşılaşıyorsun.
Havaalanı görevlisinden gümrük polisine, dutyfree çalışanından taksiciye her yerdeler.
Mevlana Restoran’da yemek yiyoruz mesela, Arcaden’da oturduğumuz kafenin çalışanları Türk.
Almanya’nın en işlek caddesinde en uğrak mekanlardan biri La Strada, yalnız Türk değil aynı zamanda Denizlili bir işletmecinin...
Aynı zamanda çok fazla Denizlili’nin de bulunduğu Köln, neredeyse Alman azınlığa sahip Türk şehri gibi...
Köln’ün en önemli ticaret merkezlerinden biri Köln Messe, yani Köln Fuar Merkezi’nin çalışanlarına kadar her yerde bir soydaşımızı görmek mümkün....
Sıfır yabancı dille Köln’de değil turist olarak bulunmak, yıllarca yaşamak mümkün.
Milyonlarca Türk’ün artık kendi vatanı gibi olan Almanya başta olmak üzere birçok AB ülkesi, artık Türk gerçeğini kabul etmiş durumda.
Esnafı, polisi, doktoru, işçisi, ressamı, avukatı, siyasetçisi, işletmecisi, müzisyeni, iş adamı, öğretmeni kısacası onlarca kimlikle sosyal hayatın her alanında AB yurttaşı olan Türklerin AB ülkesi ekonomisine katkıları yadsınamayacak boyutta.
1961’de ağır işçi statüsüyle Almanya’ya başlayan kontrollü göçün üzerinden geçen 60 yılda gencecik yaşta Almanya’ya göçenlerin torunları hatta torunlarının çocukları doğuyor şimdi Avrupa’nın dört bir yanında.
Ve bu durum çokça hikayeyi de barındırıyor içinde. Ben en çok hemşerilerimin, yani Denizlililerin hikayelerini merak ediyorum.
İşte bu beklenti üzerine kurguladığım bir proje nedeniyle bir süredir Köln’deyim. Temennim projeyi hayata geçirebilmek.
Gelmişken de Denizli için de önemli olan Anuga Fuarı ve DTO Heyeti’nin Almanya gezisini elimden geldiğince D20Haber okurları için takip etmeye çalışıyorum.
Geride bıraktığım çeyrek asırlık mesleki birikimimi memleketime kazandırmak amacıyla hayata geçirmek istediğim proje, inanıyorum ki hayat bulursa memleketime gazetecilik alanında uluslararası bir başarı getirecek.
Şimdilik detayları bende kalsın. Ancak somutlaşma yolunda olumlu yanıtları bulacak olursam, heyecan ve gururla bu köşeden detayları da paylaşırım.
Hadi kalın sağlıcakla...
Auf Wiedersehen
