Bir süredir seçim atmosferinde yaşayan Türkiye’de son 11 güne girildi.
Ben de farklı yaş ve meslekten gençlerle bir araya gelerek nabız yokluyorum.
Yurt geneline bakıldığında muhalefetten yana esen rüzgar, Denizli’de biraz farklı gibi.
Bu farkı oluşturan ise genç seçmenler.
Neden mi?
Anlatayım…
Denizlili genç seçmenler arasında bu aralar sıkça sarf edilen bir cümle var.
O da şu:
“TİP’e (Türkiye İşçi Partisi) oy vermek istiyorum ama...”
Kritik kelime “ama!..”
Çünkü gençler, “acaba TİP’e oy verirsem boşa mı gider” kaygısı taşıyor. Birçoğu da CHP’ye bu ikilemden ya da tedirginlikten dolayı oy vermeyi düşünüyor.
Peki ne oldu da TİP bu seçim sürecinde gençlerin ilgisini kazandı?
Sanıyorum, en önemli neden TİP Genel Başkanı Erkan Baş ile TİP İstanbul Milletvekili Sera Kadıgil’in muhalefet etme biçimi.
Siyasetin bilinen kalıplarının dışında hareket ediyorlar.
Bilhassa Kadıgil’in gözünü budaktan sakınmayan tavrı kadınlar arasında oldukça destek bulmuşa benziyor.
Peki bu ilgi TİP’e Denizli’de vekil kazandırır mı?
Zor, hatta mucize gerek.
Ancak siyasetçiler, Süleyman Demirel’in “Şapkamı koysam o bile seçilir” cümlesinin tarih sahnesinde kaldığını da artık kabul etmeli.
Sebebi ise, yeni nesil bu tarz emrivakilere ve “oylar nasılsa cepte” anlayışını elinin tersiyle itiyor.
Mührün elinde olduğu gerçeğini unutmuyor.
Bu sebeple;
Denizli’nin genç seçmenleri 14 Mayıs’ta sürpriz yaparsa nedeni çok da uzaklarda aranmamalı.
Seçmenler, kendilerini anlayan, onların haklarını meclis çatısı altında sonuna kadar arayan vekiller görmek istiyor.
Görmezse de bir daha dönüp bakmıyor.
İşte yeni nesil demokrasi budur.
Şarkıda da dendiği gibi:
“Belki alışman lazım…”
