Çocuklara “sabi” denirdi, “ceset” değil

30 yaşındayım.
İlkokuldaki anılarıma şöyle bir bakınca aklıma gelen ilk şeylerden biri, çocuklara verilen değerdi.
Hatta bunu anlatmak için, muhtemelen sizlere de söylenmiştir, şöyle devam ederdi öğretmenlerimiz:
“Türkiye, dünyada çocukların bayrama sahip olduğu tek ülkedir.”
Bununla gurur duyulurdu, çünkü bu durum ülkemizde çocuklara verilen değerin bir kanıtıydı.
Zaman geçti, değişti çok şey.
İşte en yeni acı! 8 yaşındaki Narin, bir çuvalın içinde öldürülmüş halde dere yatağında bulundu.

O halde sormalı:
Yarın açılacak okula gitmesi gereken Narin neden katledildi?
Çocuk istismarları neden önlenemiyor?
Her ölüm, her acı olay “Narin” yüreğimizi parçalarken neden “yayın yasağı” gibi bir kolaycılık seçiliyor?

“Dünyanın en büyük Adalet Sarayı” övünmelerinin ne kadar anlamsız olduğunu görüyoruz.
Zaten adalet de “Saray”dan sağlanmaz ya!
Sağlansaydı toplumda bu kadar tepki gören kararlar çıkmazdı adalet mekanizmasından.

Ve dönersek yeniden çocuklarımıza…
“Sabi” denirdi küçüklere.
Şimdiyse “ceset” diye anılıyorlar haberlerde.
Bu ülke ‘Narin’ bir yönünü kaybetti.
Hesabını kim verecek?