Bugünlerde herkesin dilinde bir “pik” lafıdır gidiyor. Pik aşağı, pik yukarı. Yani aslında tavana çıktık ya da dibi gördük demek istiyorlar. Ben ülkemizin diğer pikleri hakkında yorum yapmak istemiyorum, sadece içinde yaşadığımız salgın (pandemi) konusunda fikrimi söyleyeceğim.
Herkesin piki kendine.
Haftanın 5 günü uzun saatler boyunca hasta bakıyorum, ameliyatlara giriyorum. Günümüz gerginlik içinde geçiyor. Bütün çalışma arkadaşlarım personelinden hocasına, asistanından memuruna aynı etki altında. Herkes diken üstünde. “Acaba nerede açık vereceğiz ne zaman hastalığa yakalanacağız?” sorusu hep aklımızda.
Çember giderek daralıyor. Her geçen gün pozitif çıkan hasta sayısı artıyor. Birgün bir personelimiz yakalanıyor, öbür gün asistanımız, ardından karantinalar, tedaviler, kronik hastalığı olanları korumaya çalışıyor, onların görevlerini de üstleniyoruz.
Bizim durumumuz böyle de diğer hastanelerde meslektaşlarımız farklı mı? Onların durumu daha da beter. Yoğun iş yükü, dengesiz paylaşım, tedavi ağırlıklı düşünme, Sağlık Bakanlığı yönetim modeli, onları da tükenmenin sınırına getirdi.
Salgının ilk başladığı aylarda sağlık çalışanlarını göklere çıkarıp, methiyeler düzenler, bugünlerde biraz gerildi. Stresleri pik yaptı. Çünkü alınan kararların sonuçları ortaya çıkmaya başladı. Sahadaki sonuçları açıklayanlara öfke kusuluyor. Yiğidim aslanımdan vatan hainliğine doğru gidiyoruz. Yasa ile kurulan ülkemizdeki hekimlerin %88’inin üye olduğu Tabip Odalarına edilen hakaretlerin, konuyu çarpıtıp belden aşağı vurmaların nedeni bu.
Salgınla mücadelede her yakalananı tedavi edeceğiz diye uğraşarak başarılı olamayız. Bir süre sonra tedavi edici sağlık tesisleri tıkanır ne yatacak yatak ne bakacak doktor ne de sağlık personeli buluruz. Hepsi hastane bahçesinde sedye üzerinde yan yana yatar. Aslında ne yapmamız gerektiği 1930 yılında kabul edilen 1593 sayılı Umumi Hıfzıssıhha Kanunu’nun 57-86 arası bütün maddelerinde tek tek açıklanmış.
Koruma, izolasyon, yasaklama, el koyma, itlaf, tecrit, temasın önlenmesi.
Salgınla mücadele hastanede değil sahada yapılır. Yöneticilerimiz bu gerçeği kavrayana kadar, kendimizi korumak için gerekeni yapmalıyız. Elimizi sık sık yıkayıp, maske kullanmaktan ve sosyal mesafeye dikkat etmekten başka çare yok. Kalabalık yerlere gitmemeye çalışın. Bu arada maskelerin kalitesi hakkında da kuşkular oluşmaya başladı. Kullanacağınız cerrahi maskenin Tip IIR (2R) standardına uyduğundan emin olun.
Sağlıkla kalın.
