Profesyonel köşe yazarı olmak gerçekten zor.
Bunu anlamak için haftada bir amatörce köşe yazmak yeterli.
Gerçi konu sıkıntısı yok.
Hatta neredeyse saat başı değişen gündem nedeniyle hangisini yazacağınızı şaşırabilirsiniz.
O zaman zorluk neresinde diye düşünebilirsiniz.
Gazetecinin zorluğu içinde bulunduğumuz koşullarda yatıyor. Yazdığınız her cümle olağanüstü hal koşullarının sınırları içinde kalmalı. Adı üstünde olağan üstü hal…
Bir de okuyucunun tepkisi var…
Suya sabuna dokunmadan, sade suya tirit yazarsanız sorun yok.
Hükümet hakkında, ekonomi hakkında, dış politika hakkında yazacaksınız; yüzde elli övgü, yüzde elli de sövgüye hazır olun.
Çünkü bir kesim hükümeti uyguladığı dış politika ve ekonomik programlarını beğenirken, hemen hemen bir o kadarda başka bir kesim beğenmiyor.Onun uyguladığı dış politikayı ve ekonomik programlarını berbat buluyor, yerlerde süründüğünü düşünüyor.
Karşılıklı anlayış ve hoşgörü sıfırlanmış durumda.
İşin bu noktaya gelmesinde yöneticilerin ve üsluplarının çok büyük bir payı var.
Üzülerek söylüyorum, gerginliği azaltmak, toplumsal barışı sağlamak yolunda bir çaba içinde de değiller.
Ben de iktidarı beğenmeyen ve onun uygulamalarını zaman zaman eleştirenlerdenim.
Ama eğer sözkonusu vatansa diğer herşeyin ayrıntı olduğunu söyleyen büyük öndere içtenlikle katılıyorum.
Ordumuz Suriye’de.
Emperyalistlerin, maşaları kanalıyla açmak istedikleri Akdeniz koridorunu engellemek için oradalar.
Cumhuriyet tarihinin en önemli günlerini yaşıyoruz. Tek ses tek vücut olmak zamanıdır. Gencecik çocuklarımız vatanları için orada mücadele ederken, uydurma nedenlerle çıkarılan çatlak sesleri kınıyorum.
Kısa bir süre önce yaşanan Barzani gerçeği ortada. Emperyalizmin desteğiyle verilen sözde mücadele, bağımsızlık mücadelesi olmaz. Ancak onların kullanıp attığı mevsimlik bir maşa konumuna düşürür sizi.
Ordumuza inanıyorum, onlara güveniyorum.
Önce vatan.
Teferruat sonra…
