Son günlerde rafları süsleyen ve çok satanlar listesinde ilk sıralardan inmeyen iki kitap var.
Homo Sapiens ve Homo Deus.
Sapiens: Atalarımızın Güneydoğu Afrika’da ortaya çıktığını…
Zamanla bütün dünyaya yayıldığını…
Önce elli civarındaki kendi türünü yok ettiğini ve sonra da zekasıyla diğer canlıları alt ederek dünyaya egemen olduğunu anlatıyor.
Deus ise; günümüzdeki gelişmelerden yola çıkarak, insanlığın kısa bir süre sonra karbon kökenli olmaktan çıkacağını ve karbon silikon karışımı bir yaratığa dönüşeceğini öngörüyor.
Sonunda da kendi yarattığı yapay zekaya yenilerek, onların yönetimi ve denetimine girebileceğini; belki de yapay zeka tarafından yok edilerek tarih sahnesinden silinip gidebileceğini söylüyor.
Böyle bir olasılık var mı?
İnsan beynine kısaca bir göz atarak soruya cevap arayalım.
Normal bir beyinde yaklaşık seksen beş milyar nöron vardır. Bu nöronların her biri diğerlerinden ortalama on biniyle bağlantı halindedir. Birbirleriyle bir katrilyon bağlantı kurmuş 85 milyar nöron… Üstelik her bir insan için farklılık gösteren bağlantıların oluşturduğu muazzam bir veri işleme makinesi…
Bu yüzden ortalama 1.4 kg ağırlığında olan insan beyni, vücudun dinlenme halinde olan tüm diğer organlarından on kat daha hızlı yakıt kullanır.
Aldığımız kalorilerin beşte biri beyne enerji sağlamak için kullanılmaktadır.
Beynin her bölgesinin ayrı bir işlev gördüğüne ilişkin yanlış bir algı vardır. Bir bölgesinin zarar görmesi halinde beynin bir başka bölgesi zarar gören bölgenin görevini üstlenebilmektedir.
Bazı şeyler içinse; beynin birkaç bölgesinin aynı anda birlikte aktif olması gerekmektedir.
Bir çocuğun beyin hücrelerinin sayısı bir yetişkinle hemen hemen aynıdır. Ama hücreler arasındaki bağlantı sayısı çocuğu yetişkinden belirgin bir şekilde ayırır. Yeni doğan bir bebekte nöronlar arasında bağlantı yoktur. Bebeğin aldığı duyusal bilgilerle bu bağlantılar hızla kurulur. Öyle ki, saniyede yaklaşık iki milyon bağlantı kurularak iki yaşına kadar yüz trilyona ulaşır.
Düşüncelerimiz duygularımız beyin hücrelerimiz arasında her saniye gerçekleşen trilyonlarca etkileşimin bir ürünüdür.
Beynimiz bilgisayarlardaki donanımdan farklı olarak duruma ve yapılacak işe göre kendi devre sistemini kendi düzenler.
Böylesine karmaşık, böylesine muhteşem bir yapılanma kendi yarattığı bir makineye yenilir mi? Bugünkü verilerle çok zor hatta imkansız gibi görünüyor. Ama bilimin de akıl almaz bir hızla ilerlediğini göz ardı edemeyiz.
Beyin etkinliklerini simüle edebilen devasa bilgisayarlarla bilincimizi biyolojik bedenden ayırabilmek teorik olarak mümkün.
Sonuç olarak günümüz verileriyle sorunun net cevabı yok. Ama içinde bulunduğumuz yüzyıl bitmeden cevaplanabilecek.
Ortalama insan ömrünün seksenlere dayandığını dikkate alırsak, günümüzün çocukları cevabı yaşayarak öğrenecek.
