Sarışın çingene hoş geldin!
Yanında suların serinliğini getirdin mi?
Ya kaybolan çocuk kahkahalarını buldun da çocuklara içirdin mi?
Söyle sarı saçlım adaleti mezarından çıkarıp da dirilttin mi?
Çocuklarını öldüren olmazolasıca babaları cehenneme gönderdin mi?
Cehaleti kalemlerin ucunda silip silip, bilimi dünya üste yazdırdın mı?
Güzel ihtiyarım, kuş sesi, kedi mırıltısı, köpek gırlaması koydun mu cebine gelirken?
Bomba sesi, ihtiras cinayeti, doymaz gözü, haksız işi, yıkılmış düşü süpürdün mü?
Barışı, sevgiyi, kardeşliği başında taşıyıp dünya üzre indirdin mi?
Hoş geldin öyleyse sarışın çingenem Eylül!
Tatlı sabah rüzgarına renk ahenk yaprakları bindir gezdir. Bulutlardan heykeller yap, dağlara resimler çiz, yeşili sarıya, sarıyı kırmızıya batır fırçalarınla. Suları dizlerinde uyut, güneşi dinlendir, yangınları söndür, küskünleri barıştır, elin sırtımızda olsun.
Limonata gibi havayı ikram et bizlere, boğazımız temizlensin, dilimiz çözülsün susmayalım.
Biz çok feci bir yaz geçirdik biliyor musun, duymuşsundur göçtüğün yerlerden belki.
Yandık, kavrulduk binlerce canla orman içinde. Dönümlerce öldük, yeşilimiz kömüre döndü, ruhumuz buruştu. Can kaybı yok dediler can kaybı yok!
Can nedir Eylül?
Can sadece insan mıdır, tosbağa, kedi, köpek, kuş, sincap, tilki, gelincik, koyun, kuzu nedir Eylül?
Ağaç nedir Eylül?
Nefes alana can denmez mi, denir tabii ama bunlar demez Eylül.
Bunlar dediğim sırf kendini can sayan ruhu olmayan gövdeler!
Bu gövdelerden bazıları zaten o ateşi tutuşturanlar. Nereden belli dersen, yanan her karışı imara açmalarından derim. Ve biz öyle buruşmuş duygularımızla bakıyoruz bu yangına atılan ıslak imzalara. Fakat bu ıslaklık yangını söndürmek değil, üstüne körükle gitmek için!
Sevgili Seneca tam bu satırları desteklemek için söylemiş sanki şu sözleri;
“Konu para olunca Platon parayı istemekle, Aristo almakla, Demokritos ihmal etmekle ve Epikür de harcamakla suçlanır. Halbuki bu adamların kusurlarını taklit etmeyip kendi sorumluluklarımızı yerine getirsek ne kadar mutlu olurduk. Ancak biz, evi yanarken bunun farkında olmadan, meyhane ya da tiyatroda eğlenmeye devam eden insanlar gibiyiz.”
Bizi rüzgarınla sars, yağmurunla ayılt sevgili Eylül, sarışınım çingenem.
Ruhumuzu ütüle, duygularımızı dirilt, kaldır ölü toprağını üstümüzden.
Silkinelim ve haykıralım “çocuklar öldürülmez, çocuklar çiçektir koklamaya bile kıyamazsın” diyelim.
Kadın eşya değildir diye bağıralım ve eşyadır diyeni kapatalım kömürlüklere.
Kedi candır, köpek candır, canı olan candır, kafalarına vura vura anlatalım.
Ağaç candır, hayattır, yeşil yoksa nefes yok, bilmeyene öğretelim.
Canım Eylül, bol bol gökkuşağı çıkar, en büyük örgüt sen ol.
Yapraklarını yağdır başımızdan aşağı sarı, kırmızı, yeşil, kahve, turuncu hatta mor, renkten korkan zihniyet o renklerde boğulsun.
Biliyorum çok iş yükledim sana ama sen güçlüsün Eylül hem koca mevsimin başında durursun hem de tecrübelisin, olgunsun. İnsanlar sana saygı duyar, sözüne kıymet verir.
Ah bir de lütfen şu güzel insanları sen bari yanına alma, bizi demirin tuncuna, insanın piçine bırakma
ne olursun!
Sen kendin sanatsın zaten, bütün sanatlar da senin kanatların altında dursun. Koru, kolla kimseye verme, ben de yanındayım sözüm olsun.
EYLÜL KARŞILAMASI
Eylül,sen ne güzelsin
Yağmur bereketine gebe
Huzuru atmış terkisine
Kehribar kısrak gibi
Asil ve kendinden emin
Gelmektesin.
Aylin MÜFTÜLER
