15-16 yaşlarındayım.
Demirel’in "Memlekette benzin vardı da biz mi içtik" dediği…
Benzin, mazot, margarin, yağ, şeker gibi temel ürünlerin kıtlığa düştüğü yıllar.
Bir örnek:
Yaz sıcağı, tarladaki şeker pancarı sulanacak.
Neyle?
Artezyenden çekilecek suyla.
Su neyle çekilecek?
Mazotla çalışan motorla.
Mazot var mı?
Var ama kotalı ve karneyle veriliyor.
Haftada bir gün traktörlerin römorklarına bidonlar yüklenip, köyden akaryakıt istasyonunun yolu tutuluyor.
Sırası gelen kaç litre kotası varsa o kadar alabiliyor.
"Param var, birkaç litre fazla alayım” diyemiyorsunuz.
Sonra;
Tüp gaz bulmak da sıkıntılı.
Margarin, yağ, şeker gibi ürünler için de kuyruklar söz konusu.
Yukarıdakileri, hafta sonu akın akın marketlere doluşmaları görünce anımsadım.
Mesela, bulabildiği kadar yağı alıp evine dönmek isteyen kalabalıklar vardı hafta sonunda marketlerde.
Ürün markasına da fiyatına da bakan yok.
Buldum, alıyorum modunda herkes.
Çünkü iki ay önce 110-115 liraya aldığı, bugün 170-180 lira ödediği ayçiçek yağının yarın 200 liranın üzerine çıkmayacağının garantisi yok.
Bu içgüdüyle;
Yağ alıyor, şeker alıyor, un alıyor.
Hatta deterjan maddesi…
Tuvalet kağıdı stokluyor.
1970’li yıllarda vatandaş bulamıyordu.
Günümüzde buluyor ama eriyen alım gücü karşısında son bir hamleyle birkaç litre fazladan yağ, birkaç kilo fazladan şeker, deterjan alarak kendisini zam fırtınasından korumaya çabalıyor.
Kınayabilir misiniz bu yaptığından dolayı asgari ücretliyi, emekliyi?
Kusur kimde?
Vallahi vatandaş da değil!
Yaşananları sonlandıracak kim?
Yönetenler!
Vatandaşı ne ilgilendiriyor?
Cebine giren ile boğazından geçen!
Cebine giren ile boğazından geçenin derdine düşen vatandaş, yarın bunu sandıkta siyasetçiye fatura eder.
1970’lerde, 1980’lerde, 1990’larda, 2000’li yılların başında yaptığı gibi.
Yazıyı bir AK Partilinin uyarısıyla bitirelim:
"Bunca rezilliğe rağmen kalıcı bir çözüm üretemiyorsak, bunun siyasi faturası ağır olur."
Bunu kim söylüyor?
AK Parti MKYK’sındaki Şamil Tayyar.
