Mehmet Orhan Şener, 1950 Kütahya Simav doğumlu. Ankara Fen Lisesi ve ODTÜ Elektrik Mühendisliği mezunu. TEDAŞ müdürlüğü yapmış olmanın yanı sıra büyük kültür insanı ve Türk Sanat Müziği üstadı. Orhan abimizi geçen ay kaybettik, ona son görevimizi yapıp Kayhan Mezarlığı’na defnettik.
İlk defa kendisiyle tanışmamız çok uzun yıllara dayanmıyor. Zannedersem yıl 2008’di. Pamukkale Üniversitesi’nde beraber mesai yaptığımız, bir dönem TRT’de ses sanatçısı görevini yapan Öğretim Görevlisi Mehmet Hulusi Şimşek Hocamla sohbet ederken, Yahya Kemal’in vefatının 50. yılı olduğunu ifade etmişti. Bizde birlikte Yahya Kemal için üniversitede bir anma programı düzenlemeye karar vermiştik.
2008 yılında İktisat Fakültesi konferans salonu ve Fen-Edebiyat Fakültesi konferans salonunda iki anma program yapmıştık. Bu programda güftesi Yahya Kemale ait eserler icra edilmiş ve hayatını anlatmaya çalışmıştık. O gün ilk defa Hulusi Şimşek hocam sazendeleri tanıştırırken kanun icra eden 50’li yaşlarda naif bir beyi göstermiş “Orhan abimiz” demişti. O günden sonra hep hayatımızda Orhan abimiz olmuştu.
Kendisi ile 2009 yılından başlayarak, 2017 yılına kadar sekiz yıl boyunca 150’ye yakın yerel televizyonda Terennüm Programını yaptık. Her Program bizim için bir ders, bir eğlence, bir terapiydi. Program öncesinde muhakkak Hulusi Hocamın odasında toplanır, icra edilecek eserleri meşk ederdik. Bu bizim her 15 günde bir araya gelmemiz için güzel bir vesile idi. Her programdan önce de programın konusu ve konuğu ile ilgili Orhan abimizle görüşür, fikirlerini alırdık. Çok küçük şeylerle mutlu olmasını bilirdi. Bu dünyada değer verdiği iki şey vardı. Birincisi kitapları, ikincisi de çok sevdiği kanunu.
Bir 1,5 yıl önce hastalığı teşhis edildikten sonra kendisinde şu endişe ortaya çıkmıştı. Kitaplarını kime teslim edecekti. İçinde Osmanlıca değerli el yazması kitapların da bulunduğu kütüphanesini emin ellere teslim etmesi gerekiyordu. Biz de Pamukkale Üniversitesi Kütüphanesi Daire Başkanı’na başvurup, Orhan abimizin kitaplarını üniversitemize kazandırmıştık. Kitaplarının katalog listesini bizzat kendi ellerimle Orhan abimize teslim etmiştim. Bu listeleri alıp tek tek okurken gözlerindeki mutluluk görülmeye değerdi. Sanki bu dünyadaki son görevini yerine getirmiş bir fani gibi huzura ermişti.
En son televizyon programını onunla beraber geçmiş eylül ayında çekmiştik. Programdan sonra her zaman olduğu gibi gecenin ilerleyen saatinde çay, su böreği ve kurabiye eşliğinde program kritiğini yaptık ve gülerek evin yolunu tutmuştuk. Son program sonrası eve kendisini bıraktığımızda hastalığın etkisini iyice hissetmiş ve zayıf düşmüştü. Elindeki kanunu taşımada güçlük çekiyordu. Ben son defa kanunu alıp ikinci kattaki evine taşımıştım. Bu kanunuyla son görüşmemizmiş. Bir daha kanunu o günden sonra eline alamamıştı. 1966 yılında yazmış olduğu dörtlükte şöyle diyor:
İsterdim ki bir güzel olsun
Herkesin bir gamzesine kandığı
Ve Orhan bir garip aşık olsun
Yarelerini hep onun sardığı
(Mehmet Orhan Şener)
‘Baki kalan bu kubbede bir hoş seda imiş…’
Güzel insan Orhan abimize Allah’tan rahmet geride kalanlara sabırlar diliyorum.
