Hiç öfkeli biri ile yaşadınız mı ?
Ama dudağını dahi kıpırdatmadan, sesini dahi çıkarmadan, bağırmadan söylenmeden, kırıcı hiçbir kelime kullanmadan, duran bekleyen, hiç bir harekette bulunmadan, hareketsizliği ile çevresini çileden çıkaran biri ile..
Öfkeli ve pasif öfkeliyi birbirinden ayıralım.
Ve pasif agresif öfkeli ile tanışalım.
Öfkeli insan, kelimelerle dışa vuracağı her ne duygusu varsa öfke derecesine göre dışa yansıtır. Eşi ile tartışır. öfkesine hakim olamaz.
Tartışma kavgaya dönüşür. Tartışma büyüdükçe büyür, uzadıkça uzar. Ortada kavganın sürmesine en büyük etken, kavga dolu bir ortamın olmasıdır.
Alttaki sorunun kaynağına inildiğinde, kavgaya neden olan sorun çözümlendiğinde tartışmada biter. Öfkede biter.
Ancak öyle bir sorun düşünün ki, ortada sorunun var olduğunu dahi hiç kimse göremesin. Öfkeye neden olduğu düşünülen her kimse munis, boyun eğici gözüksün. Herkes onu ağzı var dili yok olarak tanımlasın. Bıraktığı izlenimler içerisinde birisine karşı öfkelenebileceği asla akla dahi gelmesin. Bu kişi pasif agresif bir kişilik ise, hele ki böyle bir kişi ile bir evlilik kurulmuş ise, birlikte yaşayanlar için zulmün sessiz hali yaşanıyor demektir.
Pasif agresifler asla bağırmaz. El, mimik veya bedeni ile öfkesini karşıya göstermezler. Onların öfkesi hareketsizlik üzerinden kurgulanır. Öfkeyi yaptıkları ile değil yapmadıkları ve yapmayacakları ile aktarır.
“Hani eve gelirken ekmek alıcaktın?”
-Aaa unuttum.
“Hani elektirik faturasını yatıracaktın? Bugün yarın diye diye kestiler.”
-Aaa unuttum.
“Bu yıl tatile gidecektik.”
-Gelecek yıl gideriz.
“Vaktinde evden çıkalım.”
-Tamam.
Tam ekmek alacaktım ki bir tanıdıkla lafa dalmışız. Tam çıkacaktım ki tuvalete girmem gerekti. Sonuç; gidilecek yere bir saat gecikmeli olarak gidilir. Hiçbir iş zamanında bitmez. Hep bir erteleme, hep bir unutma ve gecikme, davranışlarının temelini oluşturur.
Pasif öfkeli birey, bilinçli olarak hiçbir şeyi geciktirmez, ertelemez veya unutmaz.
Bilinç dışındaki otorite ile olan kavganın yansıması görünür hale; unutma, erteleme, geçiştirme olarak yansır. Görünmeyen bir savaş yaşanır içeride.
Başkaldırmak, öfkelenmek, bağırmak ister ama aynı zamanda da ebeveyninin ilgisine ve sevgisine de ihtiyacı vardır. Kendini, duygularını ortaya koymasına asla izin verilmemiştir. O da hareket ile değil hareketsizlik ile çevresini kontrol altına almaya çalışır.
Bu hal evliliğine, işine, ve dahi hayatının her alanında kendisini gösterecektir.
