Senin gibiler anlamaz İzmir Marşı’nı…
Ama yine de anlatayım.
Ettiğin boyundan büyük laftan belki pişman olmuşsundur.
Bak dinle!
Anadolu’nun en zor yıllarıdır.
Yunan ordusu, İngilizlerin desteğiyle Ege’nin incisi İzmi’i işgale gelir.
Pasaport’tan karaya çıkar Yunan askerleri.
O dönem İzmir’deki Rum Ortodoks Kilisesi Metropoliti unvanını taşıyan kişinin ismi Hrisostomos Kalafitis’tir.
Türk topraklarında yaşamasına, midesine inen lokmaları bu memleketten temin etmesine rağmen katıksız bir Türk düşmanıdır.
Hani “fırsatını bulsa bir kaşık suda boğacak” şeklinde dillere pelesenk olmuş bir deyim vardır ya, o kafadadır bu Ortodoks din adamı müsveddesi.
Yunan’ın İzmir’e ayak basması yıllardır aradığı şeydir Hrisostomos Kalafitis’in…
Hemen onlara koşar.
İşgale gelen Yunan komutanın önünde diz çöküp çizmesini öper, elindeki haçla Yunan askerlerini takdis eder.
Ve biz Türklerin nefretini toplayan şu vaazını verir:
“Evlatlarım, bugün İsa’nın en büyük mucizesini göstermiş oluyorsunuz. Bu uğurda ne kadar Türk kanı döküp içerseniz o kadar sevaba gireceksiniz. Ben de bir bardak Türk kanı içmekle onlara olan kin ve nefretimi teskin etmiş olacağım.”
İşgalle birlikte iyice azıttı Hrisostomos.
Göç eden Yunanlıları “tüccar” diye getirtip, verdiği Rum vesikalarıyla eski yerlerine gönderdi.
Katliamları yönetti.
Kendince, daha önce Vali Nurettin Paşa tarafından İzmir’den sürgün edilmesinin intikamını alıyordu.
İşgal günlerinde Yunanlıların yaptığı zalimlikler…
Çekilen acılar…
Kadınların ve genç kızların ırzına musallat olmaları…
Tam 3 yıl sürdü.
9 Eylül günü geldikleri gibi gittiler.
Gitmeyen, gitmek istemeyen Ege Denizi’ne döküldü.
Yunan gitti, Hrisostomos Kalafitis yine bu topraklarda kaldı.
“Türk kanı için sevaba gireceksiniz” diyen ve kendisinin de kinini teskin için Türk kanı içeceğini söyleyen adam şimdi ne yapacaktı?
Koştu Nurettin Paşa’ya tebrik için.
Ama boşunadır.
Tutuklanır.
Vilayet Konağı’ndan çıkarken halk tarafından linç edilir.
İşte böyle yılların ürünüdür İzmir Marşı.
Anonimdir.
Kah statlarda…
Kah bir törende dökülüverir o marşın sözleri.
Ne yeri vardır ne zamanı…
Aklına geldiği anda;
İzmir'in dağlarında çiçekler açar
Altın güneş orda sırmalar saçar
Bozulmuş düşmanlar yel gibi kaçar
Yaşa Mustafa Kemal Paşa yaşa
Adın yazılacak mücevher taşa
Diye mırıldanır yürekleri vatan, ulus, bayrak, Mustafa Kemal Atatürk sevgisiyle çarpanlar.
Neyin kafasındasın bilmem ama…
Boşunadır senin “İzmir Marşı bir tek bizim statta söylenmiyor” böbürlenmen Atiker Konyaspor’un Başkanı Bay Ahmet Şan.
Sen ve senin gibiler söylemese de olur İzmir Marşı’nı…
