Coronavirüs denilen illeti ne kadar hafife aldığımızı haziran ayıyla birlikte geçilen normalleşme sürecinde gördük.
AVM’leri...
Kafeleri, kahvehaneleri...
Restoranları, lokantaları...
Halı sahaları...
Camileri...
Hülasa kalabalık oluşturan nereler varsa açtık.
Şehirlerarası seyahat kısıtlamasını kaldırdık.
Kimin ne getireceğini bilmeden, turist gelsin diye başta Rusya olmak üzere farklı ülkelerden gelecek uçakların piste inmesini bekledik.
Futbol maçlarını oynattık.
Denize koştuk, teknelere binip denize açıldık.
“Bayram” dedik, ziyarete koştuk.
Düğün-dernek yapıp, Erik Dalı’ndan Harmandalı’ya bir güzel oynadık.
Baktık pandeminin şakası yok, pozitif vaka sayısı yeniden yükselişte, en başa dönme riski var; okulları daha önce ilan edildiği gibi 31 Ağustos’ta açmaktan vazgeçtik.
Ardından İçişleri Bakanlığından bir genelge:
30 AĞUSTOS ZAFER BAYRAMI’INDA TÖREN YAPILMAYACAK!
Neden?
Ya coronavirüs bulaşırsa...
Hassasiyetin başımız üstünde yeri var.
Ama bu virüs denilen illet madem kalabalıklarda bulaşıyor; peki caddelerde, meydanlarda, yukarıda saydığımız yerlerdeki kalabalıklar neyin nesi?
Virüs oralara uğramıyor mu?
Örneğin Ayasofya’nın ibadete açılmasına 350 bin kişi katıldı. Peki, 350 bin kişi yeterli bir kalabalık değil mi?
“Yok Ayasofya’nın açılışında kimseye virüs bulaşmadı” deniliyorsa, aynı önlemler 30 Ağustos Zafer Bayramı’nda da alınıp pekala tören yapılabilir değil mi?
