Gerzele Mahallesi’nde minik bir alan…
“Minik” dememiz, yeşil alan için ayrılan yerlerin 20-30 bin metrekareler ile ifade edilmesinden kaynaklanıyor.
Küçük bir alan olmasına karşın, Fetih Camii ve çevresindekilerin gözünde devasa bir park gibi.
Sıcak yaz akşamlarında çaylarını yudumladığı…
Ramazan ayında teravih namazından çıkanların soluklandığı…
Çocukların oyunlarını tehlikeden uzak oynadığı bir yerdi burası.
O nedenle dokunulmaz olarak görüyorlardı.
Ama Merkezefendi’nin Belediye Başkanı Muhammet Subaşıoğlu, onlar gibi düşünmüyordu.
Geçen yıl da bu düşüncesini ortaya koyup, “otantik ürünler pazarı” yapma adına parka dokundu.
Hem de tüm karşı çıkmalara…
Mahalle sakinlerinin “Burada pazar olmaz, biz kısa bir mesafede pazar var, ihtiyaçlarımızı oradan karşılıyoruz” demelerine…
Karşın vazgeçmedi projeden.
Bu konuda mahalle sakinlerinin temsilcileriyle yüz yüze de görüştü.
Onlara burada beton değil, ahşap yapılar olacağını…
Bunların da parkın bütünlüğünü bozmayacağını söyledi.
“Parkınız El Koyuyoruz” yazımdan dolayı benimle de görüştü Muhammet Bey.
Telefonda, buradaki yapılaşmanın 250 metrekareyi geçmeyeceğini..
Betonlaşma olmayacağını anlatmıştı uzun uzun.
Ben de neden orada böyle bir projenin uygulanmaması gerektiği dile getirmiştim.
Bu görüşmelerin akabinde de iş makinelerini parka soktu Sayın Başkan.
Aradan bir yıl geçti.
Binalar dikildi.
Ahşap değil, beton cinsinden!
Ama görüldük dokuyla uyuşmuyor.
Otantiklik falan yok.
O halde dahiyane (!) bir fikir ortaya atıldı: PLEBİSİT (halk oylaması) yapalım!
Neyi soracaklar?
Burası pazar mı olsun kütüphane mi?
Yani proje uygulanmadan sorulması gereken soru, binalar dikildikten sonra soruluyor.
Tabi yine bir dayatmacayla…
“Siz burada bu yapıları istiyor musunuz?” sorusunun olmadığı göstermelik bir oylamayla…
Plebisit düşüncesini ortaya atanlar:
Bu soru neden yok?
Ha şunu da söyleyelim.
Siz kütüphaneye karşı mısınız diyecek aklı evveller çıkabilir.
Asla..
Hani derler ya adam gibi…
Adı kütüphane olacaksa, o yapılar da adıyla bütünleşecek türden olmalı
Bizim eleştirimiz, “otantik ürünlerin satılacağı yer” diye yola koyulup, bittiği noktada “burayı kütüphane yapalım” boyamacasıyla yanlıştan bir başka yanlışla devam edilmek istenmesinedir.
Ben yaptım oldu inadının böyle gariplikler yaşatmasınadır.
Hadi size hayırlı plebisitler…
