Seçim bitti.
Kazananlar, kaybedenler belli oldu.
Ancak itiraz edilen yerler var.
Oralarda sonuç değişir mi?
Bekleyip göreceğiz.
Değerlendirmeye Büyükşehir Belediyesi ile başlayalım.
CHP ile İYİ Parti arasında uzayan pazarlık sürecinde geçen her gün Osman (Zolan) Başkan’ın hanesine artı olarak yazıldı.
Pazarlık bitti, Büyükşehir İYİ Parti’ye verildi.
Büyükşehir’i bu kadar çok isteyen İYİ Parti’nin buna hazır olmadığı görüldü.
Nasıl mı?
Deyim yerindeyse CHP’den Büyükşehir’i söke söke aldılar ama aldıkları gün “İşte bizim adayımız” diyemediler.
Teklifler götürüldü, olmadı.
En son Ümit Bahtiyar’da karar kılındı.
Şunu peşinen söyleyelim…
Ümit Bey’le bir problemim yok.
Ön yargılı da değilim.
Ancak, daha önce iki kez seçim kaybetmiş bir isimle Büyükşehir yolculuğuna çıkmak handikap idi.
Buna bir de “anketler bizi önde gösteriyor” havası ve rehaveti eklenince, Osman Başkan avantajlı başladığı yarışta iyice rahatladı.
Ülkedeki ekonomik problemlerin seçimde sıkıntı yaratacağı kaygısındaki Osman Zolan, hiç zorlanmadan kazanan oldu.
Pamukkale ile devam edelim.
CHP Parti Meclisi, Ahmet Divarcı’nın adaylığını 14 Kasım’da açıkladı.
Sonra ittifak devreye girdi, su bulandı.
Divarcı “adayım” diye çalışma yaparken, partisinin tutumu “Pamukkale her an İYİ Parti’ye verilebilir” havasını yaydı.
En sonunda isyanını “Ben yola çıktığımda ne ittifak görüşmesi vardı ne de ittifak” sözleriyle dile getirdi.
Divarcı’nın CHP Pamukkale Belediye Başkan Adaylığı netleştiğinde tarih 31 Ocak’tı.
Yani seçime 2 ay kalmıştı.
Sonraki çabalar kazanmasına yetecek ivmeyi sağlamadı ve yüzde 4.59’luk bir farkla kaybeden oldu.
Buna “Millet İttifakı kendi ayağına sıktı” da denilebilir.
Millet İttifakı’nın kendi ayağına sıktığı bir başka yer Buldan’dı.
İnatlaştılar…
“Herkes kendi adayını çıkarsın” dediler.
Ne oldu?
Kaybettiler!
İttifakın ruhuna aykırı hareket etmenin neye mal olacağını belki de böyle görmek istediler.
AK Parti ve MHP, Cumhur İttifakı ile sahaya Mustafa Fahri Şevik’i sürdü.
Bir önceki seçimde AK Parti ve MHP’nin oyları 8 bin 824.
Geçen yıl yapılan milletvekili seçiminde CHP ile İYİ Parti’nin oy toplamı 9 bin 206.
Bu tabloya göre kafa kafaya bir yarış olması muhtemel.
Ama ayrı ayrı aday çıkarınca, 2014’ün kaybedeni Mustafa Fahri Şevik, CHP’den aday gösterilmeyince DP’den aday olan Mustafa Gülbay’ın da katkısıyla 2019’un kazanını oldu.
Şevik’in aldığı oy 6 bin 676.
CHP’li Hikmet Şenözen’in aldığı oy 4 bin 175.
İYİ Partili Temel Başbuğ’un aldığı oy 2 bin 713.
Millet İttifakı’nı oluşturan CHP ve İYİ Parti adaylarının oylarını bir torbaya koyduğunuzda da kazanını foto finişin belirleyeceği bir tablo ortaya çıkmıyor mu?
Bekilli’nin kaybedilmesi de ayrı bir vaka CHP için.
Kime sorsanız bu ilçe için “CHP’nin kalesi” yanıtını alırsınız.
Ama kalenin fethedileceğini CHP kurmayları göremedi.
Bunu neye dayanarak mı söylüyorum?
Anlatayım…
Adaylar açıkladığında Bekilli için “formalite” demiştim.
Buna Bekilli’yi iyi bilen bir AK Partiliden itiraz geldi.
“Mustafa Çoban’ı tanımıyorsun. Türkan Hanım (Keyik) ilçe merkezindeki oylara güveniyor. Ama Mustafa Çoban köylerden beklenenin üzerinde destek görüyor. Seçimi alırsa sürpriz olmaz” karşılığını vermişti.
Haklı çıktı, CHP kalesinde yıkıldı.
CHP, geçmişte seçimler kazandığı Sarayköy, Çivril ve Güney ‘de de kaybetmeye alıştı.
Bir dönem buralar CHP’nin kalesi olarak görülürdü.
Artık Sarayköy, Çivril ve Güney, giderek AK Parti’nin kalesine dönüşüyor.
Nedeni de CHP’nin kendi içindeki çekişme.
Bu arada; dik durulduğunda, birlik olunduğunda seçim kazanmanın mümkün olduğunu gösteren üç örneği de yaşadı CHP.
Babadağ…
Kime sorsanız AK Partili Salim Demirezen’in yeniden kazanacağını söylüyordu.
Ama CHP’nin adayı Ali Atlı “Ben bu seçimi kazanacağım” iddiasındaydı.
Çalıştı, inat etti ve kazandı.
Honaz…
Birçok kimse Turgut Devecioğlu’nun dördüncü kez seçimi kazanacağında hemfikirdi.
Buna ben de dahil.
Ama Yüksel Kepenek, kazanma inancını hep korudu.
Çalıştı, çabaladı ve Denizli’de en büyük sürprize imza attı.
Merkezefendi…
Burada parti örgütü ve aday uyumunun ne denli önemli olduğu alınan sonuçla ortaya çıktı.
Merkezefendi İlçe Başkanı Tolga Varlıker, en başında Şeniz Doğan’ın adaylığından yana tavır koydu.
Sonra da hep yanında oldu.
İşini gücünü bıraktı, Şeniz Doğan ile seçim çalışmasına koştu.
Mahalle mahalle, sokak sokak, ev ev ziyaretler yaptılar.
Kavgayı değil barışçıl bir dil kullandılar.
Karalayan değil, kendi yapacaklarını anlattılar.
Projeleri ortaya koydular.
Medya ekibi iyi çalıştı.
Tüm bunlar Şeniz Doğan’ı ayrı bir yere taşıdı.
31 Mart akşamı da kazanan oldu.
Sonuç?
CHP kazandıkları ve kaybettiklerini yan yana koyduğunda, Denizli’de 19 ilçenin en az yarısını neden kazanamadığının…
Ya da AK Partiye ilçeleri altın tepside sunduğunun yanıtını bulacak.
2023’te yine “nerede yanlış yaptık” dememek için şimdiden bu çalışmayı yapmalı.
