301 günahsız ruh toprak altından hesap soruyor 11 yıl ve kaç bayramdır kömür karası Soma’da.
301 suçsuz taze beden parmaklık ardından hesap soruyor 11 gün ve bir bayramdır ezilmişken Toma’da!
Kaç hesapsız yıl ve kaç 301 kavuşmasız bayram gerek daha adaleti bulmaya?
Gözünün yaşı dinmeyen bayram seması altında yalnızlığını köpürten sahilde 301 atıyor kalbim.
Kalbim çok kalabalık gönül darlığı yok çok şükür. Çıkarın çocukları, kırın şu zalim demirleri verin bana. Kalbime sığar hepsi, kalbimde müebbet gençliğin sesi.
Anne olduğumdan değil karnımın yumuşak yerini işgal etmeleri.
Evladım yerine koyduğumdan da değil ki koyuyorum o ayrı mesele.
Mesele duygusal değil
Mesele siyasal değil
Mesele partizan değil
Mesele memleket meselesi
Mesele benim değil bizim meselemiz
Mesele, başkasının derdiyle dertlenebilmek meselesi
Mesele adalet meselesi
Mesele; bastığı yerleri “toprak” diyerek geçip, tanımayanı sarsmak
altındaki binlerce kefensiz yatanı düşünmeyene hatırlatmak meselesidir.
Mesele herkesin yani başka başka fikirlere sahip herkesin hatta şu an meselemizi kendine düşmanlık
belleyenin bile eşit yaşam hakkı almasını istemek meselesidir.
Mesele liyakat meselesidir
Mesele hak, hukuk meselesidir
Mesele halkın yani senin, benim, onun, bizim, hepimizin bu gökyüzü ile bu toprak arasında yaşayan
hepimizin meselesidir. Hatta hakkı teslim edilmemiş toprak altında yatanların da!
Mesele sarı öküz meselesidir
Mesele sarı öküzü vermiş olsak bile Uzun Kuyruk’u kurtarmak meselesidir.
Mesele memleketin malının deniz ve yemeyenin domuz olmadığını anlatma ve yiyenin de
gaflet, dalalet ve hatta hıyanet içinde olduğunun farkına varma meselesidir.
Mesele memleket idaresinin cep işi değil kalp işi olduğunu idrak etme meselesidir.
Mesele çalıyor ama çalışıyor safsatasından sıyrılma meselesidir.
Mesele hiçbir siyasal, toplumsal, mesleki, dini mevki sebebiyle sınıflaşma olamayacağı meselesidir.
Mesele kötülük altında mazeret aramama meselesidir.
Mesele tasarruf edilmeyecek itibarın sadece dürüstlük ve adil davranış olduğunu anlamak meselesidir.
Mesele hanla sarayla, yatla uçakla itibar olmayacağını kafalara sokma meselesidir.
Mesele halka sefaleti, kendine ziyafeti layık gören bir zihniyetin tepede olmaması gerektiği meselesidir
Mesele göz hizasında yaşamak meselesidir.
Mesele üç günlük dünyayı insan olarak terk edebilme meselesidir.
Mesele korku değil sevginin en büyük güç olduğu meselesidir.
Bayram bana uğramadı elinde adalet şekeri yoktu.
Bayram elinde adil şekerlerle gelene dek kapım kapalı!
Temis’in terazisi hepimizi aynı ağırlıkla tartana dek kapım bayrama kapalı.
Kalbim 301 atıyor ağlayan göğün altında yalnızlığını köpürten sahilde.
Susmayacak kaç 301 kere daha atacaksa kalbim!
İSTİKLAL MARŞI
Korkma! Sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak,
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.
Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül; ne bu şiddet, bu celal?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal
Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklal.
Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım,
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış şaşarım.
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım,
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.
Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar,
“Medeniyet” dediğin tek dişi kalmış canavar?
Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın,
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın.
Doğacaktır sana vadettiği günler Hakk’ın,
Kim bilir, belki yarın belki yarından da yakın.
Bastığın yerleri “toprak” diyerek geçme, tanı,
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır atanı,
Verme, dünyaları alsan da bu cennet vatanı.
Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şüheda fışkıracak, toprağı sıksan şüheda.
Canı, cananı, bütün varımı alsın da Hüda,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.
Ruhumun senden İlahî, şudur ancak emeli:
Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli.
Bu ezanlar ki şehadetleri dinin temeli,
Ebedî, yurdumun üstünde benim inlemeli.
O zaman vecdile bin secde eder, varsa taşım,
Her cerihamdan İlahî, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır ruhumücerret gibi yerden naaşım,
O zaman yükselerek arşa değer belki başım.
Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal.
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal.
Hakkıdır, hür yaşamış bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklal.
Mehmet Akif Ersoy
