Sokakları, caddeleri, parkları, cafeleri bir psikoloğun toplum psikolojisini analiz ederek yorumlayabileceği, kendine zengin materyaller çıkarabileceği yerler olarak değerlendiriyorum.
Anneler-babalar-çocuklar ve anne-babaların çocuklarına olan yaklaşımları. Bunların her biri çocuğun ruhsal yapısını dizayn ettiği gibi, yıllar sonra ki davranışlarını da belirleyen temel unsurlardan biri haline geliyor.
Çünkü kişiliğin omurgasının ebeveyni vasıtasıyla oluştuğunu değerlendirirsek, çok önemli bir ayrıntı ile karşılaştığımızı anlıyoruz. Çocuğa öğretilen ilişki biçimi her ne ise yıllar sürecek ve değişmesi güç olacaktır.
Geçtiğimiz günlerde karşılaştığım ve karşılığında falcılık yapacak kadar gelecek yorumlaması yapabileceğim bir olayı sizlerle paylaşmak istiyorum.
Çocuğun suyu, aşı, yemeğidir çocuğun karşısında bir ebeveynin varlığı. Güldüğünde gülen, öfkelendiğinde duygudaş olan, her an yanında olan bir ebeveyn. Bir çocuğun kıymet görmesi, kendi fikirlerini oluşturabilecek olgunluğa çocuğu eriştirebilmek ebeveynliğin en kıymetlisidir.
Lakin çocuğa ekmek, su gibi gerekli olan ilgi ve alakaya şart koşulması geleceğine yapılabilecek en büyük haksızlık olacaktır. Bir annenin çocuğuna “Benim oğlum yorulmaz”, “Zeki çocuklar yorulmaz” ifadelerini ilk duyduğumda hemen falcılığa başladım. Vardığım sonuç pek de iç açıcı cinsten değildi.
Annenin ilgisini kaybetmek istemeyen çocuk her an yorulmadığını annesine kanıtlamaya çalışacaktır. Hayata karşı duruşu, koşuşturmacası yirmisinde de ellisinde de aynı tempo ve yoğunlukla devam edecektir. Bu birçoğu için bir başarının, belki de hatırı sayılır bir servetin kapılarını aralayacaktır. Lakin ruhsal bir daralma kapanına kurban olmaya sürüklenen biri ile karşılaşacağızdır. Ayrışma bireyleşme ve kendi olma üzerine kodlanan kişilik ellisinde dahi halen içinde ki annenin ilgisini alabilmek için uğraş veriyor olacaktır.
Koşturacak, yorulmayacaktır. Hayatını, bilmeden annesinin onayını alabilmek üzerine adayacaktır. Bir gün sebebini bilmediği bir sıkıntı ile karşılaştığında anlayamadığı, bilemediği ve hatta çözemediği büyük bir sorunla karşı karşıya kalacaktır. Çünkü koşuşturmacası kendisine ait değil içindeki ve susturamadığı annesine ait olacaktır.
Sevgi, ilgi çocuğa her ne sebeple olursa olsun şart koşularak verilmemelidir. Çocuğun, annesinin ruhsal yapısı üzerinden sıyrılmasına ve gerçek kendini inşa etmesine izin verilmelidir.
