Ali Abi’nin vedası

1980’li yıllardı.
Denizli, kabuğunu kırmış, “Anadolu Kaplanları” olarak anılan illerin başını çekiyordu.
Bir yanda deneyimli isimler…
Diğer yanda gençler…
Denizli’yi ileriye taşıyabilmek için adeta koşuyorlardı.
Koşanlardan birisi de Ali Yavuzçehre’ydi.

Davet ettiler…
Siyasetçi olarak Denizli Belediye Meclisi’ne girip, kente hizmet etti.
Davet ettiler…
Denizli Sanayi Odası Yönetim Kurulu Başkanlığını, Meclis Başkanlığını üstlendi.
Davet ettiler…
Denizli Organize Sanayi Bölgesi yönetiminde görev aldı, bugünlere gelinmesinde yoğun emek harcadı.

Bunları yaparken bir an bile “Benim kendi işim var, o ne olacak?” diye sormadı.
Koştu, durmadan koştu.
Kendi işine de yetişti, Denizli sanayisine taş üstüne taş koyma hamlelerine de omuz verdi.
Ne yorgunluk gösterdi ne de bıkkınlık.

Gün geldi, görevlerini devretti.
Nazlanmadan…
Oturduğu koltuğa çakılı kalmadan!

En çok da siyasetçi yanını sevmiştim Ali Abi’nin.
Bir araya geldiğimizde, o günleri keyifle yad ederdik hep.
Kazanmayı, kaybetmeyi konuşmazdık.
Güzellikleri anlattık hep.

Ne zaman yanına gitsem kapısı açıktı.
Allah cennetin kapılarını da ardına kadar açsın Ali Abim sana.
Mekanın cennet olsun, nurlar içinde uyu.