“İnsanın insana kulluğunun olmadığı, sömürüsüz, savaşsız bir düzen. Uygarlığı kendi elleriyle yaratan emekçi halkın, yarattığı uygarlığın güzellikleriyle zenginliklerini paylaşabileceği bir kardeşlik düzeni.”
Türkiye Yazarlar Sendikası Başkanı edebiyatçı, yazar Adnan Özyalçıner’in 70 yıllık sanat hayatında en çok ne istediniz sorusuna verdiği yanıt yukarıdaki cümleler. 90 yaşında TYS başkanlığı ve aktif yazın hayatını sürdürebilen bir insanın neredeyse bir asırdır dileğinin gerçekleşmemiş olması ne hazin!
Koskoca bir asırda bu masum ve yürekten gelen dilekler için hayatını ortaya koyup, tüm baskı düzenlerinin eziyetlerini, zapt etmelerini, işkencelerini, engellemelerini yaşayıp vaz geçmeden bu dileklerde ısrar edebilmek ve tüm bu asil hayata rağmen eski tasla eski hamamda dikta tozunu dökünmeye devam etmek!
Çok acı!
Bir tarafta ömrünü asil ve yüksek amaçlar uğruna harcayan bir avuç insan,
Bir tarafta vatandaşının ömrünü kendi basit ve sığ çıkarları uğruna harcayan kalabalık bir güruh
Bir tarafta emeğiyle kazandığını yine üretmek için harcayan bir avuç insan,
Bir tarafta başkalarını ezerek emeksiz kazandığını sadece tüketmek için kendine harcayan koca bir güruh
Bir tarafta akılla, bilimle, sağduyuyla ömrünü insanlığın geleceğine vakfetmiş bir avuç insan,
Bir tarafta hurafeyle, cehaletle, batılla geriye boğduğu milletinin ömrünü şahsi geleceğine kullanan bir zorbanın peşine takılmış sürü halinde bir güruh.
Bir tarafta insanlığı bütün olarak gören, herkesin iyiliğine çabalayan bir avuç insan,
Bir tarafta ömrünü günübirlik sadece kendine yaşayan, yaşayamadığı ömrü yaşayabileni alkışlayarak plasebo etkisiyle karnını tok tutan sayması zor bir güruh
“İnsan Neyle Yaşar?” diye sorar Tolstoy bu adı taşıyan kitabında.
Kitapta yer alan Surat’ın Kahve Dükkanı öyküsünde Kaptan’ın cümlesi yukarıdaki iki tarafın neden farklı taraf olduğunu pek güzel anlatır;
“Ayağınızı altındaki zemin yerine, gökyüzüne bakarsanız, güneşin sadece sizi ve sizin ülkenizi aydınlatmadığını görürsünüz”
Yani tarafların farkı birinin yere birinin gökyüzüne bakmasıdır.
Sadece kendine bakarsa, dünyayı hatta evreni kendinden ibaret sanır insan.
Başkasına bakmak, yukarılara bakmak ufka bakmak, tüm insanlığı yaşamaktır.
Aşağı bakarsan ufkun ayak uçların kadardır.
Duydum ki biyoloji kitaplarından evrim bilgisi kaldırılıyormuş.
Hani çocukken üstümüze örtü örter ve görünmez olduğumuzu sanırdık.
Yani siz evrimi kitaptan çıkardınız diye yok mu oldu?
Diyeceğim o ki eğitimin içi boşaltılınca görev ailelere düşüyor. Çocuğunun köle, koyun ve batıl zihniyetle dolmasını istemiyorsa bir aile evde ve ehil ellerde çocuğunu dışardan eğitmeye mecburdur.
Bu memleketin kötü gidişatına dur diyecek olan nesil ancak böyle kurtulur.
Adnan Bey’in dediği gibi bu memlekette her daim baskıcı yönetimler olmuştur ve bunu değiştirmek için uğraş veren asil ve yüksek yürekler de yine olacaktır.
Yalnızca kendimiz için değil memleket mirasımız için birazcık düşünmek, milyonlarca birazcık düşünmek demektir ve okyanus damlalardan oluşur.
ÇINAR AĞACI
Çınar ağacıyım, maviye aşık
her gün, her mevsim
aklı maviye karışık
Uzar gider boynum
kavuşma ihtimaliyle barışık
Kimileri yaprak olur bende
kimileri toprak köklerimde
Birileri yağmur olur yeşertir kışımı
birileri rüzgar olur eğdirir başımı
Yaprak düşer, bırakır yerini yenisine
toprak kendini döşer
yüreğimin baş köşesine
Rüzgar geçer, kaldırırım başımı
Yağmur diner, toplarım gökkuşağımı
Hepsi el birlik büyütür beni
Aylin MÜFTÜLER
