Çöldeki bir vaha…
Etrafını saran beton yığınlarının arasında minicik bir ada…
Apartmanlara tıkılıp kalanların yaşam alanı…
Ağaçların gölgesinde, onların esintisiyle nefeslenilecek yer Adalet Mahallesi’nde 1053, 10058 ve 10060 sokaklar ile çevrili 348 ada, 1 nolu parseldeki 2 bin 806 metrekarelik arsa.
İçinde 15-20 yaşında 100 çam ağacı, 4-8 yaşlarında 14 zeytin ağacı ile dut, kayısı ve ceviz ağaçları yer alıyor.
Hikayesini daha önce anlatmıştık.
Başlangıçta çok sayıda hissedarı olan bir alandı burası.
Sonrası mı?
Yerel yönetimlerin ihmali ya da başka nedenler…
Ve uzanan bir el.
En son aşamada satış!
Süreçler, aşamalar derken…
Söylendiğine göre 50’ye yakın hissedar, satış döneminde 5’e düşmüş.
Denizli 2. Sulh Hukuk Mahkemesi Satış Memurluğunun satışla ilgili ilanına bakıldığında, arsadaki hisse sahipleri;
1597 m² Denizli Büyükşehir Belediyesi,
331 m² Mahir Altuğ,
124 m² Ali Sezer,
598 m² Yahya Kaya,
156 m² Ahmet Ceylan.
Askı ve ilan süreci sonrası, geçen yılın aralık ayında satışa çıkan 2 bin 806 metrekare arsaya biçilen değer ise 3 milyon 947 bin 165 lira.
İmar durumu ticari alan ama yükseklik 3 metre ile sınırlı.
Daha önce yazdık, yineleyelim: Yüzde 10 yapılaşma izni ve 3 metre yüksekliğe ruhsat alınabilecek bu yer için yukarıdaki rakam verilir mi?
Verene “niye verdin” diyecek halimiz yok.
Ama unutmayalım ki bu alan kentin en gelişmiş bölgesinde.
Çevresinde altyapı ve üstyapı tamam.
Denizli Adliyesi, SGK İl Müdürlüğü, Aydem, Servergazi Devlet Hastanesi gibi yerlere yürüme mesafesinde.
Bu durumda;
Sıkça karşılaştığımız plan tadilatıyla ileride tek kat, çok kata dönüşü verir mi?
Yarısı kesilen, mahallelinin müdahalesiyle yarısı kesimden kurtarılan ağaçlar da daha sonra doğranır mı?
Soruları doğal olarak zihinlerde.
Mahalleli de ağaç nöbetinde, kalanlar kesilmesin diye.
Bir yandan da imza topluyorlar son bir umutla arsanın kamulaştırılması beklentisiyle.
Ve soruyorlar: 2 bin 806 m²’lik arsada 1597 m² ile en büyük hissedar olan Büyükşehir Belediyesi, kalan 1209 m²’yi de alıp burayı neden kamulaştırmadı? Neden yeşil alan olarak kalmasını sağlamadı?
Arsanın bir cephesinde “Bizim Olanı Geri Verin”…
Bir diğer cephesine “Yaş Kesen Baş Keser” yazılı bez dövizleri asan mahalleliyi dinlerken, bir bayan anne iç güdüsüyle konuştu:
“Arsayı istimlak etsinler, biz yeniden fidan diker, kesilenleri nasıl büyüttüysek onları da büyütürüz!”
Bu çağrıyı çevre duyarlılığını çok güzel aktaran Kızılderili Şef Seattle’nin, ABD Başkanı Franklin Pierce’ye yazdığı mektuptan küçük bir pasajla bitirelim:
“Son ırmak kuruduğunda, son ağaç yok olduğunda, son balık tutulduğunda, beyaz adam paranın yenmeyen bir şey olduğunu anlayacak!”