Dağ başında üç kız çocuğuydu onlar…

Hayat dediğin; şiir de mısra, yazıda cümle, şarkıda ezgi, görüntü de fotoğraftır. Neresinden tutar, nasıl söyler, ne hisseder hangi gözle bakarsan o sonuç ortaya çıkar… Bu anlayışla başlanırsa eğer “ dün yolculuğu”na nerelere gider, neler görür ve hisseder-yaşarsa insan onu kazanç sayar. Bu sonuca da görüntünün etkisi, ruhun temizlenişi, özlemin giderilişi demek doğru olur. Fotoğrafı anlatmak gerekmez çoğu zaman. Bana göre fotoğraf kendini anlatmalıdır. Başkası anlatırsa “fotoğraf” olmaz. Sadece fotoğrafın ait olduğu coğrafya ve zamanı belirtmek yeterlidir. Gerisi görüntüye fotoğrafçının yüklediği mesajlardır. Bu yolculukta çok eskilere gitmeden; 1995 yılı yaz başlarında Sandıras dağının doğusundaki küçük bir bölgeye doğru götüreceğim sizleri. Yazıya konu fotoğrafa ulaşmak için yaşadıklarımı , yani “fotoğrafa ulaşma hikâyem”i okuyacaksınız … O zamanın koşullarıyla analog makine ile çekilen fotoğraflar karttan tekrar digital ortama taşınarak paylaşılmaktadır.