Sosyal medya, yaşantımız için zorunluluk olmaya başladıkça ona olan bağımlılıkta arttı. Artık telefonsuz veya kim ne yapmış diye sosyal medya hesaplarını kontrol etmeden yapamıyoruz. Sabah uyanırken kontrol ediyoruz. Akşam yatarken kontrol ediyoruz. Anı yaşayamıyoruz. Keyif aldığımız konserin, gösterinin, tiyatronun dahi anlık keyfinden; sosyal medya aracılığı ile başkalarına servis etmekle meşgul oluyoruz.
Tekrar gelmeyecek o anı depoluyor olmak aynı anıdan aynı keyfi almamızı sağlamayacak. Atmosferini hissedemeyeceğimiz, aynı heyecanı yaşayamayacağımız zaman olacak. Mutlu isek o anın tadını çıkarmalıyız. Heyecanlı isek o an kalbimizin ritmi artmalı. Ilık bir rüzgârın eşliğinde manzaraya karşı oturmuş içeceklerimizi yudumluyorken o manzaranın keyfine bakmalıyız. Lakin yaptıklarımızı başkalarına pay etme çabamız yüzünden anın tadını çıkaramıyoruz.
Hele ki en yakınımızdakileri göremiyoruz, onların varlığından haberdar değiliz ya, beni en çok etkileyende bu. Restaurantlarda yemeği tabletler vasıtasıyla yiyen çocuklarla karşılaşmışsınızdır. Ben sürekli karşılaşıyorum da artık garipsemiyorum. Durun ben psikoloğum! “Tabletle yemek yedirmeyin” dediğimde ise, “ama başka türlü yemiyor ki” cevaplarıyla çok karşılaştığımdandır belki de. Bebek anne, babaya çevreye ihtiyaç duyar. Maddi imkanlarından öte gözlerinde ki sevgiyi yansıtan ışıltıya muhtaçtırlar. Bu ihtiyacı tabletler aracılığı ile karşılıyor olmaları ne acı.
Dostlarımız, arkadaşlarımız nerede ne yapıyor merakı ile kopamıyoruz o telefonlardan. Merak yerini özenmeye özenme ise yerini hasede bırakabiliyor. İmkanların eşitsizliği ile üzülürken aynı koşullara sahip olabilmek için hırslanırken buluyoruz kendimizi. Onda varsa bende de olmalı. Bana da alınmalı, ben de almalıyım.
Elde ettiğim şeyleri ise herkesle paylaşmalıyım. Onlara sahip olduğum her şeyi göstermeliyim ki ne kadar gösterişli, varlıklı olduğum gibi nice özelliklerimi göstermeliyim.
Lakin hedefler ile gerçeklerin birbirleriyle uyuşmadığı anlar ise tam bir yıkım olabiliyor. Çünkü her an daha iyiye sahip olan biriyle karşılaşabiliyor.
Sahip olduğumuz iyi kötü bir çok özellik bir çocuk yetişirken çocuğa maya olur. Sosyal medyanın hayattan koparılamayan bir parça olması ile başlayan çocukluk, sosyal medyanın zenginliğini, gösterişini isteyen bir yetişkinliğe dönüşmemelidir. Tabi ki hayattan keyif almak istiyorsak…
