Türkiye DSP, MHP ve ANAP koalisyonuyla yönetiliyordu.
Yılların biriktirdiği sorunları bir dönemlik iktidarla bitirmek olası değildi. İki buçuk yılda sert ekonomik tedbirler alınmış, önemli yapısal değişiklikler yapılmıştı.
Alınan tedbirlerin çok kısa süreye sıkıştırılması halkta tepki yarattı.
Koalisyon partilerine oy verenler bile kendi partilerine tepkiliydi.
Neyse ki, alınan önlemler olumlu sonuçlar vermeye başlamıştı ve seçimlere daha bir buçuk yıl vardı.
Bir gün, hiçbir somut neden yokken, Sayın Bahçeli erken seçim istedi. Seçim yapıldı. DSP ve ANAP siyaset sahnesinden silindi. MHP ise yok olmadı ama baraj altında kalarak büyük yara aldı.
Hükümet ortaklarının yaşadığı hezimet, siyasette merkezin boşalmasına neden oldu ve AKP’nin yüzde otuz dört oyla iktidara uzanmasının yolunu açtı.
Sayın Bahçeli o günden beri zaman zaman eleştirse de özellikle kritik kararlarda hep AKP’ye destek oldu. Mecliste alınan her kritik kararda Sayın Bahçelinin açık desteği vardır.
Son seçimde yüzde kırk oyla tek başına iktidar olamayan AKP, yıllar sonra koalisyon kurarak iktidarı paylaşmak zorunda kalacakken ve bu AKP’nin tek başına iktidar olmasının sonu olabilecekken, Sayın Bahçeli iktidar ortağı olmayı ya da muhalefetle anlaşarak iktidar olmayı, kendisine başbakanlık teklif edilmesine rağmen reddetti.
Hiçbir koalisyona girmiyorum diyerek AKP’nin elini güçlendirdi. Seçimler yenilendi ve AKP’nin yeniden tek başına iktidar olmasının önü açıldı.
Tarihte bazı şeyleri yaşandığı anda açıklamak zordur. Netlik kazanması süreç gerektirir. Bazıları ise apaçık ortadadır. Gelecekte Sayın Bahçeli için çok şey yazılacak çok şey söylenecektir.
Önümüzde başkanlık seçimleri var. Sayın Bahçeli, geçmişte başkanlık sistemine karşıydı. Şimdi amansız bir savunucusu oldu. Tek adamlığın tesciline giden yolda AKP ile el ele yürüyor.
Son günlerde çok popüler olan bir internet fenomeni var.
Arkasındaki şelaleyi göstererek , “Anlatmaya gerek yok. Görüyorsunuz” diyor.
Aslında anlatmaya gerek yok, görüyorsunuz…
