Siyaset satranca çok benziyor. Hamleniz iyi olsa da rakibinizin daha iyi bir hamlesiyle mat olabiliyorsunuz.
Yüzde 30 ile iktidar olabiliyorken, yüzde 50+1’e muhtaç hale gelmek böyle bir şey olmalı. Bu sayıya ulaşmak için daha seçimden önce MHP’yle gücü paylaşmak zorunda kalmak ise işin cabası...
Sayın Erdoğan’ın işi bu kez zor…
Karşısında Kılıçdaroğlu gibi defalarca mağlup ettiği bir rakip ve oyları yüzde 25 bandına sıkışmış ana muhalefet yok. Hepsi birbirinden dişli beş rakiple yarışacak. Özelikle Muharrem İnce, performansıyla ve enerjisiyle meydanları dolduruyor. Hazır cevaplığı ve kıvrak zekasıyla sosyal medyada hep gündemde...
Sayın Akşener ve Karamollaoğlu da beklenenin çok üzerinde bir performans sergiliyorlar. Seçimin ikinci tura kalması halinde, muhalefet kanadı aynı görüntüyü sergilemeyi sürdürebilirse İnce ya da Akşener için Cumhurbaşkanlığı hiç de sürpriz olmayacaktır. Bu kez evdeki hesap çarşıya uymayabilir. İktidar, Dimyat’a pirince giderken evdeki bulgurdan da olabilir.
ALMANYA
Geçen hafta Almanya’daydım. Çok giriş çıkışlı ve uzun süreli pasaportum var. Düsseldorf Havalimanı’na indim. Pasaportumu verdim.Genç bir Alman polisi önce pasaportuma sonra bana uzun uzun baktı. Neden Almanya’ya geldiğimi sordu. İş için dedim. 6 ay yasal kalma hakkım olmasına rağmen “kaç gün kalacaksın” dedi. Üç gün kalacağımı söyledim. Kalacağım oteli ve şehri söylememe rağmen dönüş biletimi göstermemi istedi. Gösterdim ve Almanya’ya girebildim.
İşim uzayabilir düşüncesiyle dönüş bileti almayabilirdim. Dönüş biletim olmadığı için haksız ve adaletsiz bir biçimde yeni nesil Türk düşmanı Alman gencinin tacizine uğrayabilirdim.
Almanya’ya sürekli gidip gelirim. İlk kez böyle bir şey yaşadım. Dış ticaret fazlası veriyorlar. Her şeyleri düzenli. Refah ülkesi…
Ama ben? Nerede yaşamak istediğimi sorsalar, her türlü olumsuzluğuna rağmen yine de ülkem derim. Çünkü orada bir şeyler eksik. Her şeyde bir yapaylık hissediyorsunuz. Kibir var, duygu eksikliği var, sevgi eksikliği var. En önemlisi de giderek artan bir yabancı düşmanlığı seziyorsunuz. Kendileri dışında herkesi ikinci sınıf görüyorlar…
Son yıllardaki dış politikamızın yurtdışında yaşadığımız olumsuzlukları tetiklediği açık.Ama onlardaki önyargının çok daha öncelere dayandığını da göz ardı edemeyiz.
